domingo, 21 de septiembre de 2008

Franceses Zurrando (algo va mal...).

Los jóvenes de hoy aman el lujo, tienen manías y desprecian la autoridad. Responden a sus padres, cruzan las piernas y tiranizan a sus maestros.

Esta lapidaria frase no es, como puede parecer, obra de Fernando Savater, Paulo Coelho o cualquiera de esas luminarias estandarizadas ya como faros de la madurez para jóvenes treintañeros en estos inciertos tiempos de zapatilla nonsense y onanismo mental. Hace unos 2500 años que Sócrates, el filósofo que no el magnífico jugador carioca, la pronunció mostrando claramente: o bien un claro afán de empatizar con sus congéneres de taberna, o una muestra más de su famosa ironía Socrática

Da igual, el caso es que desde que el hombre es hombre no ha dejado de teorizar sobre la energética gilipollez de la juventud o la alarmante falta de energías de los gilipollas maduros. Y siempre habrá quien quiera dar otra vuelta de tuerca. Este año le ha tocado a los gabachos (aunque buenas gentes) de Experience, haciéndonos recordar a todos que lo importante es ir bien despeinado.

Yo por mi parte me quedo con la utopía paradójica del Oscar Wainais: “haría cualquier cosa por recuperar la juventud, excepto hacer ejercicio, madrugar, o ser un miembro útil de la comunidad”.

Disfrutar de una de las canciones del año (¡y leeros los subtítulos peazo vagos!):


6 comentarios:

Anónimo dijo...

(Pido disculpas a aquellos que no entiendan bien del todo el idioma jallejo, pero es el único código en el que nos comunicamos "yo no soy José Verdugo", "El Maestro Rodrigo" y un servidor, con un poquitín de esfuerzo podremos entendernos todos más y mejor. Gracias).

Sensasional mon ami, neosituasionismo avant la letre, Guy Debord estaría orjulloso destes colejas, que flashbacks me veñen da nosa época de angst confusioniana postinstituto e pre institusional. No reverso fashionable teríamos o hedonismo destroyer de diseño dos justice no video stress http://www.youtube.com/watch?v=GsmzNB_eXek
(dirigido polo fillo de costa gavras)de aqueles polvos estes lodos e tal...o malo destas revolusións arties é que se quedan en boutades versallescas...sólo falta que nombren a Houellebecq ministro de cultura e sensia...fora cognas queiramos ou non esta revolusión vai ser a definitiva por que ajora sí que temos as ferramentas e as armas apropiadas...e a jillotina máis eficas é a informasión a comunicasión e a creasión libre...é ou non é?
(ironic mode off)

A verdá e que imos a ir todos a tomar polo cu ó banco (nas súas dúas vertientes).

sarkozy? oui ces't moi.

(O post do aselerador é o que nesesitábamos para espabilar as moléculas os colaboradores deste espasio..."particularmente" elemental querido shiningtrash-to.)

¡¡¡¡Rodrijo caducoume (por apático) a invitasión blogueira si fas o favor mándame outra (si ainda me ques)!!!!
voule vu blogué avec mua????

Pdta: ajora teño unha nova diresión coolest than life:
blasisblas@yahoo.es (non é por ejosentrismo pero é que cos apellidos quedaba un pouco de comersial formal tipo the office, e para que buscar nombres originales tendo o meu).

Epílojo: Acabo de descubrir a serie "Trailer Park Boys", recomendabilisisísima (si non a conosedes): imaginade the office(UK) pero en plan gipsy camp ou penamoa...risas terribles.

UNITED COLOURS OF OCCIDENTAL TRASH

Marcos D. García Romero dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Marcos D. García Romero dijo...

Non podo estar mais dacordo cos teus sabios comentarios meu irmán. Houllebecq debería ser coljado dos juevos do mais alto pino do mais alto monte Fransés. A falta de sentido do humor e o fastuoso da súa escritura convirteno no literato moderno mais despresiable de cantos sufrín.
Estou leendo "yo estoy vivo, vosotros estais muertos" unha biografía do jrandisimo Philip K. Dick. Este libro non é recomendable, e impresindible tanto desde un punto de vista ético como estético avant garde. Cando acabe ijual me atrevo cas 8000 páginas da "Exégesis".
Sería mais que recomendable a nosa posta en marcha como colectivo (productivo mais que especulativo) xa que sempre hai de que falar. Invocovos a todos recurrindo a Battiato (padre fundador de todo lo que es moderno y bueno):
"Organizza la tua mente in nuove dimensioni, libera il tuo corpo da ataviche oppressioni.
Libera la tua immaginazione temporale,e mandala al potere nel tuo organo sessuale."
Invocados quedamos.

Anónimo dijo...

Que justo dá comunicarse con tijo, caro fratello, así me justa que non baixes nunca a juardia, e falando de outros niveles de conssiensia, sincrónicamente estamos na mesma onda xa que estou acabando ou empesando (depende da perspectiva ca que se vaia asimilando) a trilogía de Robert Anton Wilson aka R.A.W "O martillo cósmico" (casualmente unha das luminarias xunto con Philip K.,Leary ou McKenna do que poderíamos definir coma os transhumanístas dos 70's, é desir, os primeiros en pensar posttecnológicamente, en verbalisar o abismo evolutivo e a deriva intelectual e sosial que nos ajuardaba...) por supuesto lectura de cabeseira de calquer contracultureta con dous dedos de frente y lo más perturbadoramente pop que podas botarte ós ollos (pop control de Miguel Ibañez é unha admirable homenaxe ó espíritu e ó legado de R.A.W) na casa do libro online vendencha completa nun pack moi cuco e a un precio moi interesante, ainda que o bó de R.A.W. esté máis alá das formas vácuas e dos espexismos sensoriales, o serto é que me fixo dudar de todo, e o máis importante, fíxome dudar de mín (ma,me,mi,conmigo todo mentiras de merda que nos metemos na cabesa uns/has ós/ás outr@s, coma o que somos: monos amaestrados (guiño de ojete al David "Queen of the apes" Bizarro)..sin duda un bo final do verán e un ilusionante comenso do otoño, ma spero che ritorni presto
l'Era del Cinghiale Bianco.

Biopuertos conectados y perfectamente lubricados.

Largo dijo...

Sin duda alguna grandes los Experience, y ese es un gran temón, pero este disco no me pone tan palote como su magnífico Aujoud'hui Maintenant. ara mi han ido perdiendo garra.
Por el restod e la entrada, chapeau.
Venid a tocar, coño. A la ciudad, no a los alrededores, que no tengo coche, soy joven y sin amigos noises.

Marcos D. García Romero dijo...

¿Perdiendo garra?: Son músicos que no felinos...Lo de no tener amigos noises pues igual hasta es una bendición. Cariñosos saludo desde Mount High